beni bıraktın ve kendi yoluna devam ettin.
senin için matem tutmayı ve uzaklaşan hayalini altından bir şarkı ile yoğrulmuş olarak kalbime yerleştirmeyi düşündüm.
fakat ey benim kara talihim, ne yazık ki, vakit dardır.
gençlik yıldan yıla yıpranır, bahar günleri uçucudur; nazlı çiçekler hiç yoktan solar, ölürler.
ve tecrübeli arif kişi, hayatın, lotus yaprağındaki bir şebnemden başka bir şey olmadığına beni uyarıyor.
bana arkasını dönen birisine bakmak pahasına bütün bunları ihmal mi edeyim?
bu, kaba ve aptalca bir hareket olur.
zira vakit dardır.
öyle ise, yağmurlu gecelerim pırıltılı ayaklarınızla geliniz; altından sonbaharlarım, gülümseyiniz; ey lakayıt nisan, gel, öpücüklerini etrafa saçarak gel.
sen gel, sen de, sen de gel.
sevgililerim, fani olduğumuzu bilirsiniz, gönlümü alıp götüren kadın uğruna, kalbimizi kırmak doğru mu? zira vakit dardır.
bir köşeye oturup ilham almak ve kainatımın sen olduğunu kafiyelemek ne tatlıdır.
kederleri kucaklamak ve hiçbir suretle avunmamaya karar vermek kahramanca bir haldir.
fakat taze bir yüz, kapımdan beni gözetliyor ve gözlerini gözlerime kaldırıyor.
gözyaşlarımı silmekten ve yeni şarkımın makamını değiştirmekten başka bir şey yapamıyorum. zira vakit dardır
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder