benim sevgilim...

benim sevgilim kendine özgü olduğuna inanır
otururken bile sakince hep bir martı olmayı diler
uçup gitmek ister, yolda bir göçmen kuşa dönüşmeyi bekler
yorulduğu her yerde bir deniz olup akıntılara kapılmayı düşler
ne burdadır ne de hayal ettiği yerlerde
o hep kayıptır şimdi ile olasılıklar arasında
işte bu yüzden acı çektirmeyi sever kendisine ve her şeye


benim sevgilim dünyanın en yumuşak mizacında sanır kendini
her sorulana evet, her şeye yardım ve destek
benim sevgilim ne denli sert olduğunu görmez aslında
hiç bükülmeden kaldığını tüm inanışlarında
bu yüzden hiç anlamaz neden hep yalnız kaldığını
kendisi istedi sanır bir başınalığını


biz biriz aslında o kabul etmesede
bu yüzden toplayıp gidemez kendisini
onun hayallerinde kimseler olmasa da dünyaları sığdırır o
kendini hayal ettiği ve kendisi o kadar farklıdır ki
benim sevgilim kendisine o kadar yabancıdır ki
fikrinden bile ürker gecelerde...

-------------
bu şiir o şiir değil :) bunu yeni yazdım daha iyiydi...